19 października 2016
«Soucoupe» – praca magisterska Anne Geier zajmuje się koncepcją odnowy i kwestionuje jednocześnie dotychczasowe stałe jej przywiązanie do miejsca jakim jest łazienka. Umywalka daje użytkownikowi możliwość konfigurowania swojego miejsca regeneracji czasowo i niezależnie od instalacji armatury – bez formalnej przesady. Razem z Alape młoda projektantka opracowała prototyp z glazurowanej stali, który dowodzi możliwości realizacji jej wizji.
Późnym latem 2014 roku, Anne Geier, wówczas jeszcze studentka w Berlin Weissensee School of Art, szukała firmy, która mogłaby opracować prototyp zaprojektowany przez nią w ramach pracy dyplomowej. Głównym tematem były rytuały relaksacyjne, dlatego Anne Geier skoncentrowała się na wykorzystaniu wody w łazience i mieszkaniu – czyli na domowych zabiegach. Po licznych analizach i rozważaniach, w końcu opracowała rozwiązanie do strefy mycia, które wykracza poza zwyczajowe funkcjonalności. Klasyczna strefa mycia została wzbogacona o istotny aspekt, który nie dominuje nad nią samą ani nad łazienką. Teoretycznie ta idea produktu mogła zostać wdrożona w betonie, Corianie czy w glazurowanej stali, jednak w fazie projektowania Anne Geier dała pierwszeństwo emaliowanej stali ze względu na precyzję i możliwość wykonania z niej cienkich ścianek, a także ze względu na jej wytrzymałość. Prototyp mógł zatem być zbudowany tylko w profesjonalnym środowisku. W skrócie, praktykantka designu przemysłowego skontaktowała się z Alape w Goslar i wkrótce otrzymała szansę zaprezentowania swojego projektu i idei produktu. Prototyp «Soucoupe» był gotowy przed końcem maja 2015 r.
Rok później siedzę z Anne Geier i Jürgenem Klossem (Dyrektorem Działu Projektowania i Zarządzania Produktami w Alape) w jednej z sal konferencyjnych firmy, aby dowiedzieć się więcej o projekcie prototypu i ich współpracy.
– Pani Geier była bardzo odważna, próbując przekonać nas do swojego pomysłu i do budowy prototypu – mówi Jürgen Kloss, wspominając swoje pierwsze spotkanie z Anne Geier, która wówczas była jeszcze studentką. Nawet w swojej bieżącej prezentacji Anne Geier podsumowuje najważniejsze punkty swojego pomysłu bardzo zwięźle: „Chodzi o zaoferowanie miejsca do mycia, które jest dodatkowo wyposażone w przenośną misę tak, że kilka litrów wody można przenosić wewnątrz apartamentu lub domu. Relaksujące zajęcia, takie jak inhalacja, kąpiel parowa twarzy, manicure i pedicure, golenie na mokro w pozycji siedzącej itp. nie są już ograniczone do łazienki, ale można przeprowadzić je praktycznie wszędzie w domu – bez konieczności wyławiania tych niesławnych plastikowych misek lub innych pojemników z ich miejsc ukrycia.”
– Możliwość przenoszenia wody oznacza większą swobodę i pozwala mieć ją dokładnie w miejscu, gdzie jesteś lub chcesz być. Już nie ma ograniczeń związanych z dostępem do instalacji wodnej. Właśnie to fascynuje mnie najbardziej – wyjaśnia Anne Geier i kontynuuje – Ogólnie rzecz biorąc, wizją mojego projektu jest wsparcie indywidualnych i nowych rytuałów relaksacyjnych.
Istotnym elementem tej koncepcji było zachowanie funkcji typowej strefy mycia, nawet kiedy misa jest wykorzystywana w innym miejscu.
– Oboje uznaliśmy tę ideę za fascynującą – przyznaje Jürgen Kloss. – Myślę, że jest to bardzo dobry pomysł – zwłaszcza, że jest to coś nowego. Ponadto, jako że design zawsze był dla nas oczywistością, możemy tym razem skupić się bardziej na funkcji. W tym kontekście umiejscawiam również analizy i funkcjonalne pomysły Anne Geier. Przełamanie i przestawienie sekwencji procesowych stanowi podstawę jej koncepcji. Jest to bardzo realne podejście.
Wreszcie stajemy przed klasycznym, białym prototypem z glazurowanej stali montowanym na ścianie. Ta w sumie udana kompozycja składa się z korpusu stojaka pod umywalkę z otwartymi bokami, wysokiego, prostokątnego lustra, misy nablatowej i zredukowanej baterii. Z boku, zza lustra wystaje taca. Zapobiega ona nie tylko rozlewaniu wody podczas przenoszenia, lecz także jest bardzo przydatna podczas transportu akcesoriów.
– Pomimo elegancji materiału, niektóre szczegóły tego prototypu, takie jak mocowanie lustra, nadal nie zostały rozwiązane w taki w sposób, w jaki chcielibyśmy my i pani Geier.
– Zobaczenie prototypu po raz pierwszy było bardzo ekscytujące – zapewnia Anna Geier, – ponieważ rzeczywisty model, w przeciwieństwie do tych wielu kartonowych do testowania proporcji i procesów użytkowania oraz różnych modeli rysunkowych zbliżających nas do najlepszego rozwiązania, wywołuje niezwykłe wrażenia.
Trzymając misę w dłoniach, wyjaśnia, jak została wykonana z arkusza stali dostosowanej do glazurowania przy użyciu narzędzia wyprodukowanego z litego drewna bukowego. Pomogła jej w tym bardzo jej berlińska sieć. Alape nie chciało użyć po prostu misy ze swojego asortymentu, ponieważ jej znaczenie w ramach projektu jest bardzo istotne. Anne Geier wykorzystała piasek do przetestowania wagi i posługiwania się produktem. Ostatni aspekt, który pozostał jeszcze do rozwiązania to centralny odpływ misy. Projektantka myśli o zamknięciu bagnetowym. I właśnie to jest najprawdopodobniej potrzebne – wystarczy, aby zapewnić użytkownikom poczucie bezpieczeństwa, którego nie da im przypuszczalnie prosty korek. Pozostała też do rozwiązania kwestia nóżek, które pomagają podnosić i opuszczać nieckę. Sprawiają również, że misa unosi się ponad płytkim wgłębieniem szafki i umożliwiają naturalne przelewanie się wody z misy, która w przeciwnym razie wylewa się poprzez centralny odpływ po otwarciu zamknięcia. Poziome wyżłobienie na opierające się o ścianę lustro zostało wdrożone tylko w postaci krawędzi rowka zamiast zazębiającego się z nim skosu. Jednakże nie oznacza to, że rozwiązanie proponowane przez projektantkę nie byłoby lepsze i bardziej interesujące.
Z technicznego punktu widzenia, jeśli ktoś zignoruje wyżłobienie na lustro, stojak na umywalkę jest obramowaną z trzech stron konstrukcją z arkusza blachy o grubości 3 mm. Korpus, który jest otwarty na obie strony, jest kształtowany przez kilka „niewidzialnych” wzmocnień. Tak więc, nie tylko spełnia normy stabilności (udźwig 150 kg), lecz także oferuje trochę miejsca do przechowywania. Również za lustrem jest nieco przestrzeni, która może być wykorzystana w tym celu, a którą Anne Geier przewidziała na tacę.
Przenośna misa umieszczona na stojaku na umywalkę działa jak inne umywalki montowane na stałe; jeśli misa jest przeniesiona gdzie indziej, pozostaje prosta strefa mycia z płaską niecką. Jej funkcje zostają zachowane w każdym przypadku. Projektantka opracowała również harmonijne koncepcje kolorystyczne dla całej aranżacji, w którym biały stojak na umywalkę, misy w subtelnych kolorach i zaakcentowana kolorystycznie taca są „spiętrzone”, jak mówi Anne Geier. Kolory, mniej lub bardziej dyskretnie, budzą skojarzenia z wodą i ciepłem lub zaskoczenie w wersjach z żółtym i zielonym.
Jeśli «Soucoupe» miałoby być wprowadzane na rynek, wyżłobienie na lustro zostałoby zdecydowanie zastąpione przez skos, a krawędzie otwartych boków zostałyby wyrównane frezem profilowym. Obecnie zarówno Alape jak i projektantka koncentrują się przede wszystkim na nośności, ogólnych proporcjach, wyglądzie i widokach z boku. Zoptymalizowany kosztowo prototyp również przyczynia się do dalszego rozwoju projektu i jest w zasadzie niezbędny. Praktycznie nie ma innego sposobu, aby poznać wagę strefy mycia czy otrzymać realistyczną misę, która przecież musi być perfekcyjna. Ponadto, jest prawie niemożliwe, aby uchwycić realistycznie prezencję baterii w wizualizacji 3D. Wciąż jeszcze nie zdecydowano, czy «Soucoupe» wejdzie do produkcji. Jednakże Jürgen Kloss myśli, że mogłoby mieć szansę w sekcji Private SPA.
Niezależnie od wszystkiego tworzenie prototypu było obiecującym startem. Entuzjazm dla glazurowanej stali został wzmocniony przez konkretną wiedzę, która z pewnością może być pomocna w przyszłości i przyspieszyć procesy projektowania. Na przykład, jest dużo łatwiej określić optymalne położenie elementów wzmacniających przy użyciu prototypu, jednak nawet proporcje, o których sądzono, że będą idealne, czasami muszą być skorygowane podczas pracy z rzeczywistym materiałem. Anne Geier docenia te możliwości i zna ograniczenia modeli polistyrenowych. Odnosi się to także do planowanych rozszerzeń funkcjonalnych, takich jak wieszak na ręczniki i meble, ponieważ prototyp obejmuje wszystkie podstawowe aspekty oraz neutralny stan początkowy.
– Jeśli zdecydujemy się na kontynuację projektu, będziemy dążyć do wprowadzenia go na rynek. Nie będzie więcej żadnych kroków pośrednich. Każdy dodatkowy etap procesowy będzie skutkował teraz inwestycją w narzędzia, przede wszystkim dlatego, że wykończenia zawsze wymagają znacznie więcej pracy niż początkowo się wydaje – zauważa Jürgen Kloss. – Wiemy już, że jest to technicznie możliwe i że będzie działać.
Tekst: Ulrich Büttner
Joanna Bartnik
JBcomm
tel. +48 22 409 429 8
e-mail: joanna.bartnik@jbcomm.pl